Από το σκοτάδι όμως της εποχής βγήκε το φως...

Από το σκοτάδι όμως της εποχής βγήκε το φως που είναι ο Ζορμπάς. 
Στο Ζορμπά διαλύεται ο κόσμος του και εκείνος ανοίγει 
τα χέρια του και χορεύει. 
Η αισιοδοξία του είναι εσωτερική, πατάει στα χαλάσματα 
και γιορτάζει τη ζωή. 
Γιατί τα χαλάσματα είναι δικά του. 
Ο Έλληνας ακόμη και να μην έχει χρήματα θα είναι έξω 
καρδιά και θα ξορκίζει το κακό. 
Το τίναγμα των χεριών του Ζορμπά είναι παναθρώπινη 
ανάγκη για επιβίωση. 
Όπως ο ναύτης, στο καράβι που βυθίζεται, όλοι κλαίνε και 
προσεύχονται ενώ εκείνος απλά έχει έναν κουβά και βγάζει 
τα νερά, μέσα στη ματαιότητα.

Αυτό είναι το πιο επίκαιρο και σπουδαίο μήνυμα του 

Καζαντζάκη.